Gezin met in Nederland geboren kinderen na 17 jaar uitgezet
Op donderdag 28 juni was het gezin in alle vroegte om 06.30 uur door tien politieagenten van hun bed gelicht en gevangengezet in het Detentiecentrum Kamp van Zeist. Ze hebben van niemand afscheid kunnen nemen en mochten alleen wat kledingstukken meenemen, aldus berichtte Defence for Children.
Tegen hun uitzetting is veel geprotesteerd. Bijna 10.000 mensen ondertekenden een petitie om hen te laten blijven; staatssecretaris Harbers ontving ruim 6.500 mails die hem verzochten van zijn discretionaire bevoegdheid gebruik te maken. Ook het gemeentebestuur en de leiding van de scholen van de kinderen stonden pal achter het gezin. Namens het College van B&W en de voltallige gemeenteraad van Culemborg pleitte burgemeester Gerdo van Grootheest in een brief aan staatssecretaris Harbers voor een ruimhartig kinderpardon. Citaat:
"Het zijn onze buren, onze klasgenoten, onze collega’s, onze teamgenoten en onze vrienden. Ze horen bij ons. (...) De kinderen (...) zijn hier geboren en getogen. Hun ouders wonen al 17 jaar in Nederland en werken hard om hier een bestaan op te bouwen. We vragen u om als staatssecretaris van Justitie en Veiligheid gebruik te maken van uw discretionaire bevoegdheid en het gezin in Culemborg te laten.
Wij willen een gemeente zijn waar een ruimhartig kinderpardon mogelijk moet zijn. Een gemeente die altijd handelt in het belang van het kind. Zoals we dit ook met elkaar afgesproken hebben in het Internationaal Verdrag voor de Rechten van het Kind. Dat stelt in artikel 3 dat het belang van het kind bij alle beslissingen door de overheid, instanties en volwassenen de eerste overweging behoort te zijn."
Op woensdag 4 juli deden meer dan 2.000 mensen mee aan een lawaaidemonstratie in het centrum van Culemborg tegen de uitzetting van het gezin. Dezelfde dag publiceerde de NRC deze ingezonden brief van de onderwijzeres van een van de kinderen:
"Donderdagochtend, de dag na de tiende verjaardag van Denis, bleef zijn stoel in de kring leeg. Zijn ouders kon ik niet bereiken, ook zijn zusje was niet op school. Ik kreeg een naar voorgevoel.
De volgende ochtend belde zijn moeder. Ze vertelde dat haar hele gezin die donderdagochtend om 6.30 uur van hun bed was gelicht. Door tien man politie. Meegenomen naar een detentiecentrum, alleen kleren mochten mee. Niet eens hun knuffels. Deze week moeten ze weg, terug naar Oekraïne. Geen afscheid van hun vriendjes, hun hond, hun buren, hun school.
Hoe leg ik aan een klas met tienjarigen uit dat ze hun vriendje nooit meer zien? Dat hij gevangen zit? Dat niemand weet hoe het verder moet in het land dat hij niet kent, omdat hij hier geboren is?
We schreeuwen moord en brand over de behandeling van vluchtelingen in Amerika. Dit is Nederland."
De wakegroep van de Raden van Kerken van Zeist en Soesterberg organiseerde samen met de Raad van Kerken Culemborg, basisschool Blinker en de PopUpKerk een picknick en aansluitend een extra nachtwake in de nacht van vrijdag op zaterdag bij het Detentiecentrum Kamp van Zeist. Tientallen mensen stonden nog bij de poort toen in alle vroegte het gezin uit het Detentiecentrum werd opgehaald en op Schiphol met begeleiding van zeven marechaussees op het vliegtuig naar Kiev gezet. Na aankomst op het vliegveld in Kiev is het gezin dankzij bemiddeling van Kerk in Actie opgevangen door een internationale christelijke kerk.
In diverse media is aandacht gevraagd voor het feit dat de ouders vele jaren zonder vergunning in Nederland hebben verbleven. Dat laat onverlet dat volgens het ook door Nederland ondertekende Kinderrechtenverdrag de belangen van kinderen altijd de eerste overweging behoren te zijn. Deze kinderen hebben zelf nergens voor gekozen, maar zijn na hun hele leven (tussen 5 en 14 jaar) in Nederland te hebben gewoond nu uitgezet naar een land waar ze nooit eerder zijn geweest en de taal niet van kennen. Gedragswetenschappelijk onderzoek van het Onderzoeks- en Expertisecentrum voor Kinderen en Vreemdelingenrecht (Rijksuniversiteit Groningen) o.l.v. prof mr Margrite Kalverboer (de huidige Kinderombudsman) heeft aangetoond dat kinderen die na 5 jaar verblijf of nog langer worden 'ontworteld' een "aanmerkelijke kans op ontwikkelingsstagnaties en sociaal-emotionele schade" lopen.
Burgerplatform De Goede Zaak laat weten dat er inmiddels al vijfenveertig gemeenten een motie voor een ruimhartig kinderpardon hebben aangenomen.
Meer informatie:
Bericht van Defence for Children d.d. 3 juli 2018
Bericht van Kerk in Actie d.d. 10 juli 2018
Het artikel "De Staat als bedreiging voor de ontwikkeling van het kind" van vijf hoogleraren jeugdrecht, besproken in ons bericht van 18 juni 2014: Hoogleraren jeugdrecht spreken bezorgd over uitvoering Kinderpardon.
De lijst met 'kinderpardongemeenten' op de website van De Goede Zaak.