'Zonder behandeling de dood tegemoet...'

Door een chronische ontsteking heeft Anna levercirrose gekregen. Haar levercellen worden omgezet in littekenweefsel, waardoor de lever steeds minder kan functioneren. Dat proces is onomkeerbaar.

Anna gaat dood zonder levertransplantatie. Dat staat vast. De Immigratie- en Naturalisatiedienst (IND) bestrijdt het ook niet. In Armenië kan ze geen transplantatie krijgen. Ook dat staat vast en wordt niet bestreden door de IND. ‘Kat in het bakkie’ zou je denken: deze vrouw wordt niet teruggestuurd. Ze krijgt natuurlijk een verblijfsvergunning op medische gronden. Ze staat al op de wachtlijst voor een transplantatie. Haar leven zal worden gered. Toch? Daar hoeft toch niemand over na te denken?

Fout. Anna wordt wel teruggestuurd, als het aan de IND ligt. Het is namelijk niet bewezen dat Anna zonder behandeling binnen drie maanden doodgaat. En dat is nu eenmaal de termijn die de IND hanteert. Niet binnen drie maanden dood? Dan geen medische noodzaak.

Ik sta tegenover haar. Ik heb vaker over dit soort IND-besluiten gehoord en gelezen. Maar ik heb nog nooit oog in oog gestaan met iemand die het betrof. Iemand die feitelijk per ambtelijke brief haar doodvonnis heeft gekregen. Een lief oud vrouwtje. Ze kan nog geen tien meter lopen, zo ziek is ze. Ze glimlacht naar me. Wie schrijft zo’n besluit op? Wie tikt die woorden, die zinnen? Hoe doe je dat? Ik weet het antwoord niet. Ik weet alleen dat wij ons best zullen doen haar te helpen het doodvonnis te keren. Ik glimlach terug en hoop dat het lukt.