17 mei 2010
Paus: migranten hebben recht op gezinshereniging
Tijdens een recent gehouden congres van de Raad van Europese Bisschoppenconferenties (CCEE) heeft de Paus opgeroepen de mensenrechten van migranten beter te beschermen en hun recht op gezinshereniging te erkennen.
Het migrantencongres van honderd specialisten en verantwoordelijken van Europese bisschoppenconferenties vond eind april plaats in het Spaanse Malaga. In zijn boodschap riep de Paus ook op tot een versterking van de pastorale zorg aan mensen die hun vaderland verlaten. Hij vroeg de initiatieven voor migranten beter op elkaar af te stemmen.
De voorzitter van de Pauselijke Raad voor Migranten en Reizigers, aartsbisschop Antonio Vegliò, spoorde de Europese landen aan tot een eerlijk en transparant asielbeleid: “Steeds vaker wordt de vreemdeling als een bedreiging voor de welvaart en de zekerheid beschouwd en niet langer als nuttige arbeidskracht of culturele verrijking. De katholieke Kerk roept alle regeringen op de regels en wetten te herzien die het recht op gezinshereniging bemoeilijken.”
Ook de voorzitter van de Pauselijke Raad voor het Gezin, kardinaal Ennio Antonelli, heeft zich onlangs uitgesproken over het belang van het gezin als ‘onvervangbaar, bindend element in de samenleving en motor voor het sociale evenwicht’ en daarom gepleit voor vereenvoudiging van gezinshereniging: “mensen zonder wettelijke verblijfsvergunning moeten de kans krijgen om uit de anonimiteit te treden en de onzekerheid te overwinnen”.
Al in januari van dit jaar, ter gelegenheid van wereldmigrantendag, stelde mgr Vegliò dat extreme armoede als reden voor asiel erkend zou moeten worden. Aan mensen kan niet het recht ontzegd worden om ellende te ontvluchten en elders asiel en humanitaire bescherming te zoeken. Een groeiend aantal landen dat zijn grenzen afsluit om de eigen welvaart en levensstandaard te verdedigen lijkt hiervoor nauwelijks oog te hebben. De aartsbisschop erkent dat landen het recht hebben een eigen asielbeleid te voeren, “maar een migrant die werk heeft, die belastingen betaalt, die de rechten en tradities van een land respecteert, er de taal leert en zich wil integreren, mag terecht aanspraak maken op administratieve erkenning en politieke en maatschappelijke participatie”.
(informatie van Kerknet)