'Maak kennis met je buren, want ontmoeting is verbinding'
De grote partytenten die buiten staan voor een voormalig klein fitnesscentrum worden in allerijl afgebroken. Het pand, op het industrieterrein in Oosterhoogebrug in Groningen, wordt al een paar jaar gebruikt als crisisopvanglocatie voor asielzoekers. Het is deze vrijdagavond koud en de windvlagen zijn zo stevig, dat de tenten op het punt staan zich als parachutes te gaan gedragen. Het mag de pret niet drukken voor INLIA-directeur John van Tilborg. Hij verwelkomt de mensen uit de buurt met een grote lach op het gezicht. Het is Burendag en de omwonenden hebben een uitnodiging gekregen om langs te komen. Hij lijkt iedereen te kennen: “Hey, wat leuk dat je er bent, het is koud, ga maar gauw naar binnen”.
Binnen is van het gure weer niks te merken: je voelt binnen letterlijk en figuurlijk de warmte. Op een bank zit Eymen met potlood een portret te maken van een van de buurtkinderen. Het is een knap staaltje werk en als het klaar is laat het meisje het trots aan haar vader zien: “Kijk eens pap, mooi hè?”
Op vier van zijn locaties heeft INLIA burendagen georganiseerd met als doel de banden te versterken tussen gasten en medewerkers van de opvangcentra en buurtbewoners. John van Tilborg: “Het is belangrijk om elkaar te ontmoeten en zoiets als dit helpt daarbij. Zie elkaar, ontmoet elkaar, dat is belangrijk. Want ontmoeting is verbinding.”
Een gezin komt aangelopen, ze wonen een paar huizen verderop. Medewerkers van INLIA geven de kinderen een high-five en John stapt op Evert, de vader van het gezin, af. Evert heeft een metaalverwerkend bedrijf verderop in de straat en heeft ervoor gezorgd dat de gasten buiten droog konden roken. Hij vertelt er bescheiden over: “Wij hebben altijd goed contact met de mensen die hier wonen. Een van mijn medewerkers kwam me vertellen dat hij zag dat de jongens hier geen plek hadden om droog een sigaretje te roken. Toen zagen we in onze pauze dat er op Marktplaats ergens een bushokje aangeboden werd. Nou, die hebben we toen even opgehaald en met de vorkheftruck neergezet.” John: “Zijn dat nou geen geweldige buren? Daar heb je toch buren voor!”
Tijdens het buffet vertelt buurtbewoner Martin dat hij met steeds grotere verbazing het nieuws rondom de vluchtelingenproblematiek volgt. Martin woont in de naastgelegen Tasmantoren en was nog nooit binnen geweest op de opvanglocatie. “Ik snap echt niet waarom we deze mensen niet kunnen helpen. Het zijn mensen die hulp nodig hebben en de politiek is alleen maar bezig deze mensen weg te zetten als criminelen. Ik geloof daar niet in, daarom wilde ik graag langskomen en ben ik heel blij met de uitnodiging.” Ondanks dat er zo’n 25 buurtbewoners op deze avond afgekomen zijn, is Martin een van de weinigen uit de Tasmantoren. “En dat terwijl er een paar honderd mensen wonen. Ik vind dat raar. Als je buren je uitnodigen, dan kom je toch gewoon? Bovendien kun je pas over iets oordelen, als je het met eigen ogen ziet en ervaart.”
Bij de opvang in Tynaarlo is de burendag op een maandagavond. Ook hier staan de partytenten voor het gebouw, maar deze keer blijven ze staan, al is het weer er niet veel beter op. Het regent dat het giet en af en toe plonst er een plas water die zich had opgehoopt op het dak van de tent op de grond. Hier is de opkomst wat lager, maar dat mag de pret niet drukken. Een van de buren die gekomen is, is de burgemeester van Tynaarlo Marcel Thijsen. “Als je buren je uitnodigen, dan kom je gewoon. Dat vind ik heel normaal.”
Ondanks de kou en de regen, blijft iedereen buiten onder de tenten. Voordat het buffet geopend is, vertelt de burgemeester waarom het samenkomen als buren zo belangrijk is. “Wanneer we elkaar kennen en begrijpen en wanneer we de ander zien als mens in plaats van asielzoekers of kaaskoppen, alleen dan kunnen we zonder vooroordelen samenleven. Eet smakelijk.”
Terwijl de meeste mensen aan de lange biertafels aan het eten zijn, staan een paar buurtbewoners samen te praten. De achterbuurman: “We hebben er geen last van, maar daar hadden we op voorhand wel vragen over. Het is hier een kleine hechte gemeenschap van zo’n 100 mensen. Iedereen kent elkaar, het is een soort buurtschapje. Toen de mededeling kwam dat er 40 asielzoekers in ons buurtje erbij kwamen, maakten we ons wel zorgen. Maar ik moet zeggen, het contact is goed.” Buurtbewoner Willem, die iets verderop woont vult aan: “Onze zoon was hier in het begin kind aan huis. Samen met de bewoners pingpongen of tafelvoetballen. Ook wij kwamen hier toen nog regelmatig binnen. Dat zijn we wel minder gaan doen. Want ik merkte dat ik zelf negatief werd van de uitzichtloosheid van de bewoners. Hier langskomen deed mij op een gegeven moment slecht. Ik hoop dat deze mensen snel weer perspectief krijgen.”
Lees ook:
02-08-24 'De hele wereld zou samen aan tafel moeten zitten'
06-06-23 Kleinschalige asielopvang in Nederland: 't KAN
Dit bericht is ook beschikbaar als artikel voor het kerkblad. Ga naar de pagina Artikelen voor de Kerkbladen om de tekst als Word-bestand in een van de verschillende lengte-versies te downloaden.