Noodkreet: help de Karen

“Mensen zijn bang, nat en hebben honger".
Ze hebben eten nodig, medische verzorging en een plek om te schuilen. Het regenseizoen is net begonnen”, vertelt Naw Winsome Paul, zelf Karen, vanuit het verre Oosten. Je hoort haar emotie. Vermoeidheid en zorgen eisen hun tol. Ze kent mensen die nu ergens in het gebied schuilen. Zoals de hoogzwangere zus van een vriend, die vorige week uitgerekend was en van wie ze al een week niets hebben gehoord. 

Het regime in Myanmar (Birma) is veel in het nieuws vanwege de recente militaire coup en het opsluiten van Ang Sang Suu Kyi. Minder in het nieuws staat het bombarderen van de Karen, de oorspronkelijke bevolking van de streek langs de Thaise grens. Tienduizenden Karen zijn op de vlucht. Zo’n tweeduizend steken de rivier over en denken Thailand veilig te bereiken. Maar ze vinden hun weg versperd en worden teruggezet. Twintigduizend mensen schuilen nu in de jungle. Onder hen bejaarden, zwangere vrouwen, pasgeboren baby’s en gewonden.

De Free Burma Rangers zijn de enigen die hen hulp bieden. De Rangers sporen de gevluchte Karen op in de jungle en lenigen de ergste nood: ze verlenen eerste (medische) hulp aan mensen, brengen voedsel en zeildoeken voor onderdak. U kunt de Rangers daarbij steunen: doneer op rekeningnummer NL47 INGB 0005 8728 15 van Stichting INLIA ovv ‘Ik help de Karen’.

Band via Kerk in Actie
INLIA, het Charterverbond (het netwerk van kerken die het Charter van Groningen tekenden) en de Karengemeenschap zijn sinds enkele jaren met elkaar verbonden; een band die is ontstaan via Kerk in Actie en de Council for World Mission. Daar meldt dan theologiestudent Naw Winsome Paul uit Singapore zich in 2014 namelijk aan voor stage. Ze krijgt een plek in Nederland toebedeeld en Kerk in Actie plaatst haar begin 2015 bij INLIA.

Ze is diep onder de indruk van wat ze meemaakt in de Groningse ‘bed, bad, brood’-opvang, zoals die destijds heet. “Mensen die hier zitten zonder familie, zonder vrienden, zonder huis, zonder werk, zonder hoop. Ik kan het me nauwelijks voorstellen”, zegt ze in mei 2015. Ze put moed en hoop uit de inzet van medewerkers en vrijwilligers van INLIA.

Protest
In Groningen doet ze voor het eerst van haar leven mee aan een demonstratie: er wordt geprotesteerd voor een ruimhartig asielbeleid. Asielzoekers uit de opvang vragen daarbij om een moment van stilte en leggen rozen neer bij het stadhuis; om gemeentebestuur en bevolking te bedanken voor de steun die ze hier ontvangen. Het is voor Naw Winsome Paul, zelf Karen, geboren in Birma, een onuitwisbare en indringende ervaring.

In mei 2015 kan ze niet bevroeden dat ze zes jaar later haar tweede demonstratie ooit zal houden. Afgelopen weekend. “Laat Karen vluchtelingen toe tot Thailand”, staat er groot op het spandoek. “In Groningen waren het Nederlanders die opstonden voor vluchtelingen, die hen een stem gaven. Nu stond ik op voor mijn eigen mensen.”

Ze vindt het “ongelooflijk verdrietig” dat het in 2021 nodig is om landen te vragen mensen op de vlucht voor geweld een veilig toevluchtsoord te bieden. Ook de Verenigde Naties hebben Thailand en andere buurlanden daartoe opgeroepen *). “Thailand heeft één organisatie toegestaan hulpgoederen naar het gebied te brengen, maar het houdt vluchtelingen tegen. Met rollen prikkeldraad zelfs, op de oevers van de rivier.” 

Aan de oevers
John van Tilborg kent die rivier. In 2017 bezoekt hij, met zijn vrouw Berber en hun kinderen, vluchtelingenkamp Mae La, op de grens tussen Myanmar (Birma) en Thailand. Hij ziet zichzelf nog staan aan het water. Aan de oevers op de Thaise zijde, waar nu de rollen prikkeldraad liggen om mensen buiten te houden die een veilig heenkomen zoeken. Het is een rare gewaarwording. “Je voelt je nabij nu en tegelijkertijd zo ver weg”, zegt hij.

Mae La is het grootste van 9 vluchtelingenkampen in deze streek langs de Thai-Myanmarese grens. 50.000 mensen zitten er in het kamp dat sinds 1984 bestaat. De Karen worden al decennialang vervolgd. Van Tilborg bezoekt het uitgestrekte kamp samen met zijn gezin. Winsome, die er pastor en leraar is, leidt hen rond. Ze bezoeken het schooltje waar ze lesgeeft, zingen er liedjes met de kinderen. Winsome woont met haar familie in Singapore en is één van de voorgangers van de Karen Baptist Church daar. Maar ze reist zo vaak het kan naar Mae la. 

“Veel mensen daar hebben familie in de dorpen die nu gebombardeerd worden”, vertelt ze, “Die zijn vreselijk bezorgd. Ik ken mensen die hun ouders al dagenlang niet kunnen bereiken. Van anderen is familie overleden; een vrouw die net beviel - moeder en baby allebei dood. Het is echt vreselijk.” Ondertussen heeft de wind die in het regenseizoen toeslaat het dak van het kerkje in het kamp weggeblazen. 

Gebed
 “We bidden voor alle negen vluchtelingenkampen langs de grens van Thailand en Myanmar, in het bijzonder voor de vluchtelingen in kamp Mae La. Zij zijn huizen, spullen en eetvoorraad kwijtgeraakt bij de recente overstromingen.” Het is 24 juni 2018, het weekend van het 30-jarig jubileum van het Charter van Groningen. Naw Winsome Paul gaat in de Groningse Martinikerk namens de Karen voor in gebed. 

Even daarvoor heeft een lid van de Karen-gemeenschap in Nederland een brandende kaars binnen gebracht, een kaars voor en namens alle internationale vluchtelingen. 1 van 12 kaarsen die het licht van hoop samenbrengen in deze dienst in het kader van het jubileum. In de maanden voorafgaand zijn de kaarsen in estafette door het land gereisd; van Charterkerk naar Charterkerk. Het licht van de ene kaars stak de volgende aan.

Verbonden
In de dienst zingen Karen uit Nederland samen een traditioneel lied. Solozangeres Sally uit Singapore raakt de harten met een lied dat ze zelf eenvoudig op gitaar begeleidt. ”We zijn verbonden”, blikt Van Tilborg terug, “De Chartergemeenschap en de Karengemeenschap.” Die verbintenis betekent voor hem: zien, doen, helpen. Niet voorbij gaan aan de nood.

In 2019 zamelt INLIA op het bevrijdingsfestival Drenthe geld in voor kinderen zonder ouders in Mae La. Hun voornaamste voedsel is rijst. Met de actie haalt INLIA geld op om dat aan te vullen met groente, vis, vlees en andere broodnodige eiwitten. INLIA wil de kinderen die nu op de vlucht zijn evenmin in de steek laten als de kinderen in het kamp.

Rangers
De enigen die in de jungle hulp bieden zijn de zogeheten Free Burma Rangers, vertelt Winsome. Zij gaan op zoek naar vluchtelingen in nood en brengen daarmee zichzelf in gevaar. “Het maakt hen een doelwit voor het regime. Ze riskeren hun eigen leven om mensen water, voedsel en zeildoeken (tegen de regen) te brengen en hen medische zorg te bieden.” 

Die medische hulp is bitter noodzakelijk; mensen zijn verwond bij bombardementen, maar ook door landmijnen. Het leger legt mijnen rond de gebombardeerde dorpen om te voorkomen dat dorpelingen er weer gaan wonen. Mensen raken ernstig gewond als ze terugkeren, zoekend naar familieleden of naar iets van bruikbare voorraad, kleding, of wat dan ook. De enige die hen medische zorg geven, zijn de Rangers.  Maar de Rangers doen ook spelletjes met de kinderen en zingen liedjes met hen, om hen een gevoel van normaliteit te geven. “De Rangers verdienen onze steun.” 

Ze is bang voor wat het regenseizoen betekent voor de vluchtende dorpelingen. “Als het nog veel langer duurt voordat Thailand vluchtelingen toelaat, kúnnen ze de rivier niet eens meer oversteken. Bootjes zullen omslaan, de stroming is daar heel sterk.” Voor de degenen in de jungle is het regenseizoen eveneens een grote bedreiging. Uitputting en ziekten zoals malaria en dysenterie op de loer. Hulp is dringend nodig. Nu.

“Steun de Rangers alsjeblieft”, vraagt Paul, “Geef op het rekeningnummer van INLIA:  IBAN NL47 INGB 0005 8728 15. € 85,- is al genoeg voor een maand lang rijst, medicijnen en een zeildoek voor een heel gezin. Geef wat u kunt geven, u redt er mensen mee.”

Zijn er nog andere dingen die wij in Nederland kunnen doen? “Jullie kunnen steun geven aan de internationale oproepen aan Thailand en andere buurlanden om de vluchtelingen op te nemen. Help de druk op te voeren. En: landen als Australië, Japan, India, Thailand, China, Rusland en Vietnam trainen het Birmese leger - roep hen op daar mee te stoppen!” 

Ze is even kort stil. Dan: “Het allerbelangrijkste is eigenlijk: bid voor het vertrek van de militaire dictatuur in Birma.” 

Meer informatie:
De verklaring van de Karen Community of the Republic of Korea d.d. 2 april 2021 (download Engelstalig pdf-bestand)

*) Uit The Refugee Brief van het Hoge Commissariaat voor de Vluchtelingen (UNHCR) d.d. 1 April 2021: 
As violence in Myanmar escalated last weekend, some 2,500 ethnic Karen people from south-eastern Kayin state fled across the border into Thailand  (...).  In a statement on Wednesday, UNHCR’s Assistant High Commissioner for Protection, Gillian Triggs, called on countries in the region to offer refuge and protection to those fleeing the violence in Myanmar. She expressed shock at the “indiscriminate violence” against civilians across the country and at the renewed fighting between the Myanmar military and ethnic armed groups in border areas.

Lees ook:
06-05-19  INLIA op het Bevrijdingsfestival Drenthe
24-06-18  30 jaar INLIA | Internationale slotviering - het licht komt samen
25-06-18  30 jaar INLIA | Verslag in woord en beeld van het jubileumweekend
20-05-15  'Nederland zegt: je mag geen dromen hebben' 
01-05-15  Bed-bad-brood voorziening in Groningen blijft open