Belgische delegatie doet inspiratie op bij BBB+ in Groningen
Zo noemen ze in België asielzoekers die op straat staan: ‘mensen in precair verblijf’. Een ‘bed, bad, brood’-regeling is er niet, laat staan een regeling met bed, bad, brood en begeleiding. Het ontbreken hiervan veroorzaakt problemen in de Belgische samenleving. Bijvoorbeeld in de parken waar honderden asielzoekers zich verzamelen en er regelmatig door de politie weer uitgeslagen worden. Maar ze hebben geen plek om naar toe te gaan, dus blijft het probleem bestaan.
De delegatie bestaat uit mensen van gemeentelijke overheden, instellingen en kerken. Ze zijn op zoek naar oplossingen. Zoals Neelke Vernaillen, adviseur van de Gentse wethouder Rudy Coddens, op zoek naar effectieve manieren om met dakloze migranten te werken aan hun toekomst. Of zoals juriste Silvija Basic (Antwerpen), die is uitgestuurd om te luisteren hoe ze het hier aanpakken. “In de hoop dat we iets van de pragmatische oplossingen en slimme aanpak hier mee kunnen pakken naar Antwerpen.” Of zoals Nadia Charradi, die Nederlandse les geeft in een dagopvang en regelmatig de illegalen in de bossen bij Duinkerken bezoekt.
Bij de rondleiding in BBB+ locaties in Groningen worden dan ook volop vragen gesteld. Hoe staat het met de doorstroom? Beter dan bij het rijk (die heeft deze groep zelf op straat gezet). Hoe werkt INLIA aan perspectief voor de mensen? Samen met hen. Wat is de wettelijke grondslag waarop mensen in de BBB+ zitten? Maatschappelijke opvang. De antwoorden worden genoteerd of in de oren geknoopt. En er wordt opgemerkt dat de kwetsbare mensen in de BBB+ de delegatie zo gastvrij onthalen.
En dan komt natuurlijk de hamvraag: welke argumenten zijn er voor gemeentelijke overheden om geld te steken in effectieve maatregelen? En hoe kunnen gemeenten, maatschappelijke organisaties en kerken daarin samen werken? John van Tilborg: “Eerlijk zijn en effectiviteit de doorslag laten geven. Uitgaan van oplossingen, zoals de gemeente Groningen dat doet. En in de samenwerking elkaars eigen verantwoordelijkheden zien en erkennen. Niet alleen kerken en maatschappelijke organisaties worden geconfronteerd met het probleem van dakloze vreemdelingen, ook lokale overheden hebben dit probleem en dús een belang.”
Hij vervolgt: “Je moet erkennen dat de straat geen oplossing is, maar juist het probleem. Doen alsof die mensen niet bestaan en dat er geen gevolgen zijn voor henzelf of de gemeenschap, leidt tot risico’s op het gebied van de openbare orde, de (volks)gezondheid en de humaniteit van de samenleving. Dat kan niemand ontkennen. Het is dan zaak vanuit je eigen verantwoordelijkheid aan de slag te gaan. In samenwerking, met erkenning van de verantwoordelijkheid van de ander.”
Aan de dis, later die dag (met heerlijk eten, bereid door de mensen in de BBB+) ziet Nadia Charradi kansen: “Wij hebben in Mechelen een burgemeester die niet de andere kant op kijkt.” Hilde Geraets hoopt dat ze meer steden in beweging kunnen krijgen. “Maar bij Belgische politici en bestuurders is er weerstand tegen juist datgene wat bij jullie werkt: mensen respect geven, een relatie met hen opbouwen en samen kijken naar een nieuw toekomstperspectief, belemmeringen daarbij samen wegwerken. Dat is effectief. Al het andere niet.”
De volgende dag kijkt de delegatie bij de TussenVoorziening in Eelde. Daar worden erkende vluchtelingen opgevangen, zodat ze vast kunnen beginnen met actief en effectief inburgeren terwijl ze wachten op huisvesting in de gemeente waar ze aan toe zijn bedeeld. In België hoeven gemeenten geen vluchtelingen te huisvesten; wie een verblijfsvergunning krijgt, heeft een paar maanden om zelf een woning te vinden. Of liever: geen woning te vinden, want die zijn er nauwelijks. Maar woning of geen woning: na die periode moeten mensen het asielzoekersopvangcentrum verlaten.
De delegatie bespreekt opnieuw de mogelijkheden om – ieder vanuit zijn eigen verantwoordelijkheid ten opzichte van dakloze vreemdelingen - maatschappelijke organisaties en lokale overheden samen te laten werken en centrale overheden daarop aan te spreken. Het lijkt erop dat die laatste hun borst nat kunnen maken. Tetty Rooze, degene die de delegatie bijeen heeft gebracht, kijkt dan ook terug op een geslaagd bezoek. “Het is ontzettend goed om hier inspiratie op te doen om problemen op te lossen. Om nieuwe partners in het vizier te krijgen daarvoor. Want niet-gouvernementele organisaties en lokale overheden moeten de problemen van nieuwkomers en mensen in precair verblijf op een structurele manier bespreekbaar maken. Om te voorkomen dat mensen in nood een gevaar worden voor zichzelf en de samenleving.”
Meer informatie:
Zie voor een fotoreportage van het bezoek:
27-10-17 Belgische delegatie op bezoek bij INLIA
Lees ook:
20-08-17 'Wat belangrijk is, is dat je wat bijdraagt aan de wereld'