11 maart 2016

'Waar je ook bent, je kunt altijd bijdragen'

'Waar je ook bent, je kunt altijd bijdragen'
Asielzoekers werken mee op jaarlijkse vrijwilligersdag 'NL Doet'. De stoep voor het speeltuingebouwtje is schoner dan ooit. Mos, gras en andere ongerechtigheden zijn verwijderd uit de voegen tussen de tegels, alles is keurig aangeveegd. Om de hoek werkt Foday stug door, het pad dáár moet ook schoon.

Binnen drinkt de rest van de vrijwilligers een kopje koffie.  "Hij wil geen koffie", vertelt voorzitter Annie Loer van de speeltuinvereniging Oosterpoort in Groningen, "hij wil het werk afmaken".
 

Een van de andere vrijwilligers voelt zich prompt bezwaard: “Ik heb nog helemaal niks gedaan, maar zit al wel aan de koffie.” Het is ‘NL doet’-dag; de jaarlijkse dag waarop mensen van allerlei pluimage vrijwilligerswerk verrichten. Van Koning tot boerenknecht of, zoals hier bij de speeltuin: van Kamerlid tot asielzoeker.
 
Foday, 39 jaar oud, komt uit Sierra Leone. Hij kwam vijf jaar geleden in Nederland aan. Met een kapotte rug; drie wervels bijna verwoest. Hij wijdt liever niet uit over hoe dat gekomen is. “Door de problemen in mijn land”, zegt hij. Inmiddels is hij geopereerd en is zijn wervelkolom met metalen pinnen versterkt. Maar de pijn is gebleven. En pijnstillers helpen maar heel even. 
 
“Als ik niks doe, wordt de pijn alleen maar erger”, zegt Foday, “de hele dag zitten of op bed liggen; daar wordt het niet beter van. Zo blijf ik in beweging, dat is goed voor mijn spieren.” Maar onkruid schoffelen, de stoep vegen: dat is toch niet het makkelijkste werk voor je rug? Foday haalt zijn schouders op. “Ik wil laten zien dat je iets kunt bijdragen, waar je ook bent en wat er ook met je is. Je kunt altijd iets bijdragen.” Hij glimlacht en pakt de bezem.  
 
Foday is een model-vrijwilliger, vinden ze bij de speeltuin. “Hij kwam hier vanochtend aan met zijn eigen gereedschap en plastic zakken voor het afval”, vertelt bestuurslid Koos Lap, “Wij hoefden nergens voor te zorgen. En hij is secuur: ik zou het daar bij de fietsenrekken gewoon met een grote bezem hebben aangeveegd, maar hij deed het met stoffer en blik. Om al het vuil in de kleine hoekjes ook weg te halen. Ik ging ramen lappen, bleef hij de trap vasthouden. ‘Je moet voorzichtig zijn’ zei ‘ie. Goeie kerel.” Lap doet ondertussen zijn naam eer aan en gaat door met ramen lappen, dit keer binnen. Buiten werkt Foday gestaag verder. Hij neuriet. Je kunt altijd wat bijdragen. 


Meer informatie:
Dit verhaal is ook als Word-document beschikbaar als kopij voor uw kerkblad.